Nanneddu Meu
Autori testo
Ti possono interessare anche..
Nanneddu meu, su mund'est gai,
a sicut erat non torrat mai.
Semus in tempos de tirannias,
infamidades e carestias.
Como sos populos cascant che cane,
gridende forte: «Cherimus pane ».
Famidos, nois semus pappande
pan'e castanza, terra cun lande.
Terra c'a fangu torrat su poveru
senz’alimentu, senza ricoveru.
B'est sa fillossera, impostas, tinzas,
chi nos distruint campos e binzas.
Undas chi falant Ìn Campidanu
Trazan tesoros a s'oceanu.
Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene
Domos e binzas torrant a tremene.
E non est semper ch’in iras malas
intrat in cheja Dionis'Iscalas.
Terra si pappat, pro cumpanaticu.
bi sunt sas ratas de su focaticu.
Cuddas banderas numeru trinta
de binu. onu, mudad'hant tinta.
Appenas mortas cussas banderas
non piùs s'osservant imbreagheras.
Amig'a tottus fit su Milesu,
como lu timent, che passant tesu.
Santulussurzu cun Solarussa
non sunt amigos piùs de sa bussa.
Semus sididos in sas funtanas,
pretende s'abba parimus ranas.
Peus su famene chi, forte, sonat
sa janna a tottus e non perdonat.
Avvocadeddos, laureados,
bussacas buidas, ispiantados
in sas campagnas pappana mura,
che crabas lanza in sa cesura.
Cand'est famida s'avvocazia,
cheres chi penset in Beccaria?
Mancu pro sognu, su quisitu
est de cumbincher tant'appetitu.
Poi, abolidu pabillu e lapis
intrat in ballu su rapio rapis.
Mudant sas tintas de su quadru,
s'omin'onestu diventat ladru.
Sos tristos corvos a chie los lassas?
Pienos de tirrias e malas trassas.
Canaglia infame piena de braga,
cherent s'iscettru, cherent sa daga!
Ma non bi torrant a sos antigas
tempos de infamias e de intrigos.
Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu;
ferru est s'ispada, linna est su baculu.
S'intulzu apostulu de su Segnore
si finghet santu, ite impostore!
Sos corvos suos tristos, molestos,
sunt sa discordia de sos onestos.
E gai chi tottus faghimus gherra,
pro pagas dies de vida in terra.
Dae sinistra oltad'a destra,
e semper bides una minestra.
Maccos, famidos, ladros, baccanu
faghimus, nemos halzet sa manu.
Adiosu, Nanni, tenedi conm,
faghe su surdu, ettad'a tontu.
A tantu, l'ides, su mund'est gai:
a sicut erat non torrat mai.
Do Sol7 Do Do Sol7 Do
Nanneddu meu, Nanneddu meu
Do Sol7 Fa Sol7 Do
Nanneddu meu, su mund'est gai,
Do Sol7 Do Do Sol7 Do
a sicut erat, a sicut erat
Do Sol7Fa Sol7 Do
a sicut erat non torrat mai.
Do Sol7 Do Do Sol7Do
Semus in tempos de tirannias,
Do Sol7Fa Sol7 Do
infamidades e carestias.
Como sos populos cascant che cane,
gridende forte: «Cherimus pane ».
Famidos, nois semus pappande
pan'e castanza, terra cun lande.
Terra c'a fangu torrat su poveru
senz’alimentu, senza ricoveru.
B'est sa fillossera, impostas, tinzas,
chi nos distruint campos e binzas.
Undas chi falant Ìn Campidanu
Trazan tesoros a s'oceanu.
Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene
Domos e binzas torrant a tremene.
E non est semper ch’in iras malas
intrat in cheja Dionis'Iscalas.
Terra si pappat, pro cumpanaticu.
bi sunt sas ratas de su focaticu.
Cuddas banderas numeru trinta
de binu. onu, mudad'hant tinta.
Appenas mortas cussas banderas
non piùs s'osservant imbreagheras.
Amig'a tottus fit su Milesu,
como lu timent, che passant tesu.
Santulussurzu cun Solarussa
non sunt amigos piùs de sa bussa.
Semus sididos in sas funtanas,
pretende s'abba parimus ranas.
Peus su famene chi, forte, sonat
sa janna a tottus e non perdonat.
Avvocadeddos, laureados,
bussacas buidas, ispiantados
in sas campagnas pappana mura,
che crabas lanza in sa cesura.
Cand'est famida s'avvocazia,
cheres chi penset in Beccaria?
Mancu pro sognu, su quisitu
est de cumbincher tant'appetitu.
Poi, abolidu pabillu e lapis
intrat in ballu su rapio rapis.
Mudant sas tintas de su quadru,
s'omin'onestu diventat ladru.
Sos tristos corvos a chie los lassas?
Pienos de tirrias e malas trassas.
Canaglia infame piena de braga,
cherent s'iscettru, cherent sa daga!
Ma non bi torrant a sos antigas
tempos de infamias e de intrigos.
Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu;
ferru est s'ispada, linna est su baculu.
S'intulzu apostulu de su Segnore
si finghet santu, ite impostore!
Sos corvos suos tristos, molestos,
sunt sa discordia de sos onestos.
E gai chi tottus faghimus gherra,
pro pagas dies de vida in terra.
Dae sinistra oltad'a destra,
e semper bides una minestra.
Maccos, famidos, ladros, baccanu
faghimus, nemos halzet sa manu.
Adiosu, Nanni, tenedi conm,
faghe su surdu, ettad'a tontu.
A tantu, l'ides, su mund'est gai:
a sicut erat non torrat mai.
Do#Sol#7 Do# Do#Sol#7 Do#
Nanneddu meu, Nanneddu meu
Do#Sol#7 Fa# Sol#7 Do#
Nanneddu meu, su mund'est gai,
Do#Sol#7Do# Do#Sol#7 Do#
a sicut erat, a sicut erat
Do#Sol#7Fa# Sol#7 Do#
a sicut erat non torrat mai.
Do#Sol#7 Do# Do# Sol#7Do#
Semus in tempos de tirannias,
Do#Sol#7Fa# Sol#7 Do#
infamidades e carestias.
Como sos populos cascant che cane,
gridende forte: «Cherimus pane ».
Famidos, nois semus pappande
pan'e castanza, terra cun lande.
Terra c'a fangu torrat su poveru
senz’alimentu, senza ricoveru.
B'est sa fillossera, impostas, tinzas,
chi nos distruint campos e binzas.
Undas chi falant Ìn Campidanu
Trazan tesoros a s'oceanu.
Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene
Domos e binzas torrant a tremene.
E non est semper ch’in iras malas
intrat in cheja Dionis'Iscalas.
Terra si pappat, pro cumpanaticu.
bi sunt sas ratas de su focaticu.
Cuddas banderas numeru trinta
de binu. onu, mudad'hant tinta.
Appenas mortas cussas banderas
non piùs s'osservant imbreagheras.
Amig'a tottus fit su Milesu,
como lu timent, che passant tesu.
Santulussurzu cun Solarussa
non sunt amigos piùs de sa bussa.
Semus sididos in sas funtanas,
pretende s'abba parimus ranas.
Peus su famene chi, forte, sonat
sa janna a tottus e non perdonat.
Avvocadeddos, laureados,
bussacas buidas, ispiantados
in sas campagnas pappana mura,
che crabas lanza in sa cesura.
Cand'est famida s'avvocazia,
cheres chi penset in Beccaria?
Mancu pro sognu, su quisitu
est de cumbincher tant'appetitu.
Poi, abolidu pabillu e lapis
intrat in ballu su rapio rapis.
Mudant sas tintas de su quadru,
s'omin'onestu diventat ladru.
Sos tristos corvos a chie los lassas?
Pienos de tirrias e malas trassas.
Canaglia infame piena de braga,
cherent s'iscettru, cherent sa daga!
Ma non bi torrant a sos antigas
tempos de infamias e de intrigos.
Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu;
ferru est s'ispada, linna est su baculu.
S'intulzu apostulu de su Segnore
si finghet santu, ite impostore!
Sos corvos suos tristos, molestos,
sunt sa discordia de sos onestos.
E gai chi tottus faghimus gherra,
pro pagas dies de vida in terra.
Dae sinistra oltad'a destra,
e semper bides una minestra.
Maccos, famidos, ladros, baccanu
faghimus, nemos halzet sa manu.
Adiosu, Nanni, tenedi conm,
faghe su surdu, ettad'a tontu.
A tantu, l'ides, su mund'est gai:
a sicut erat non torrat mai.
Re La7 Re Re La7 Re
Nanneddu meu, Nanneddu meu
Re La7 Sol La7 Re
Nanneddu meu, su mund'est gai,
Re La7 Re Re La7 Re
a sicut erat, a sicut erat
Re La7 Sol La7 Re
a sicut erat non torrat mai.
Re La7 Re Re La7 Re
Semus in tempos de tirannias,
Re La7 Sol La7 Re
infamidades e carestias.
Como sos populos cascant che cane,
gridende forte: «Cherimus pane ».
Famidos, nois semus pappande
pan'e castanza, terra cun lande.
Terra c'a fangu torrat su poveru
senz’alimentu, senza ricoveru.
B'est sa fillossera, impostas, tinzas,
chi nos distruint campos e binzas.
Undas chi falant Ìn Campidanu
Trazan tesoros a s'oceanu.
Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene
Domos e binzas torrant a tremene.
E non est semper ch’in iras malas
intrat in cheja Dionis'Iscalas.
Terra si pappat, pro cumpanaticu.
bi sunt sas ratas de su focaticu.
Cuddas banderas numeru trinta
de binu. onu, mudad'hant tinta.
Appenas mortas cussas banderas
non piùs s'osservant imbreagheras.
Amig'a tottus fit su Milesu,
como lu timent, che passant tesu.
Santulussurzu cun Solarussa
non sunt amigos piùs de sa bussa.
Semus sididos in sas funtanas,
pretende s'abba parimus ranas.
Peus su famene chi, forte, sonat
sa janna a tottus e non perdonat.
Avvocadeddos, laureados,
bussacas buidas, ispiantados
in sas campagnas pappana mura,
che crabas lanza in sa cesura.
Cand'est famida s'avvocazia,
cheres chi penset in Beccaria?
Mancu pro sognu, su quisitu
est de cumbincher tant'appetitu.
Poi, abolidu pabillu e lapis
intrat in ballu su rapio rapis.
Mudant sas tintas de su quadru,
s'omin'onestu diventat ladru.
Sos tristos corvos a chie los lassas?
Pienos de tirrias e malas trassas.
Canaglia infame piena de braga,
cherent s'iscettru, cherent sa daga!
Ma non bi torrant a sos antigas
tempos de infamias e de intrigos.
Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu;
ferru est s'ispada, linna est su baculu.
S'intulzu apostulu de su Segnore
si finghet santu, ite impostore!
Sos corvos suos tristos, molestos,
sunt sa discordia de sos onestos.
E gai chi tottus faghimus gherra,
pro pagas dies de vida in terra.
Dae sinistra oltad'a destra,
e semper bides una minestra.
Maccos, famidos, ladros, baccanu
faghimus, nemos halzet sa manu.
Adiosu, Nanni, tenedi conm,
faghe su surdu, ettad'a tontu.
A tantu, l'ides, su mund'est gai:
a sicut erat non torrat mai.
Re#Sib7 Re# Re#Sib7 Re#
Nanneddu meu, Nanneddu meu
Re#Sib7 Sol# Sib7 Re#
Nanneddu meu, su mund'est gai,
Re#Sib7 Re# Re#Sib7 Re#
a sicut erat, a sicut erat
Re#Sib7Sol# Sib7 Re#
a sicut erat non torrat mai.
Re#Sib7 Re# Re# Sib7Re#
Semus in tempos de tirannias,
Re#Sib7Sol# Sib7 Re#
infamidades e carestias.
Como sos populos cascant che cane,
gridende forte: «Cherimus pane ».
Famidos, nois semus pappande
pan'e castanza, terra cun lande.
Terra c'a fangu torrat su poveru
senz’alimentu, senza ricoveru.
B'est sa fillossera, impostas, tinzas,
chi nos distruint campos e binzas.
Undas chi falant Ìn Campidanu
Trazan tesoros a s'oceanu.
Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene
Domos e binzas torrant a tremene.
E non est semper ch’in iras malas
intrat in cheja Dionis'Iscalas.
Terra si pappat, pro cumpanaticu.
bi sunt sas ratas de su focaticu.
Cuddas banderas numeru trinta
de binu. onu, mudad'hant tinta.
Appenas mortas cussas banderas
non piùs s'osservant imbreagheras.
Amig'a tottus fit su Milesu,
como lu timent, che passant tesu.
Santulussurzu cun Solarussa
non sunt amigos piùs de sa bussa.
Semus sididos in sas funtanas,
pretende s'abba parimus ranas.
Peus su famene chi, forte, sonat
sa janna a tottus e non perdonat.
Avvocadeddos, laureados,
bussacas buidas, ispiantados
in sas campagnas pappana mura,
che crabas lanza in sa cesura.
Cand'est famida s'avvocazia,
cheres chi penset in Beccaria?
Mancu pro sognu, su quisitu
est de cumbincher tant'appetitu.
Poi, abolidu pabillu e lapis
intrat in ballu su rapio rapis.
Mudant sas tintas de su quadru,
s'omin'onestu diventat ladru.
Sos tristos corvos a chie los lassas?
Pienos de tirrias e malas trassas.
Canaglia infame piena de braga,
cherent s'iscettru, cherent sa daga!
Ma non bi torrant a sos antigas
tempos de infamias e de intrigos.
Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu;
ferru est s'ispada, linna est su baculu.
S'intulzu apostulu de su Segnore
si finghet santu, ite impostore!
Sos corvos suos tristos, molestos,
sunt sa discordia de sos onestos.
E gai chi tottus faghimus gherra,
pro pagas dies de vida in terra.
Dae sinistra oltad'a destra,
e semper bides una minestra.
Maccos, famidos, ladros, baccanu
faghimus, nemos halzet sa manu.
Adiosu, Nanni, tenedi conm,
faghe su surdu, ettad'a tontu.
A tantu, l'ides, su mund'est gai:
a sicut erat non torrat mai.
Mi Si7 Mi Mi Si7 Mi
Nanneddu meu, Nanneddu meu
Mi Si7 La Si7 Mi
Nanneddu meu, su mund'est gai,
Mi Si7 Mi Mi Si7 Mi
a sicut erat, a sicut erat
Mi Si7 La Si7 Mi
a sicut erat non torrat mai.
Mi Si7 Mi Mi Si7 Mi
Semus in tempos de tirannias,
Mi Si7 La Si7 Mi
infamidades e carestias.
Como sos populos cascant che cane,
gridende forte: «Cherimus pane ».
Famidos, nois semus pappande
pan'e castanza, terra cun lande.
Terra c'a fangu torrat su poveru
senz’alimentu, senza ricoveru.
B'est sa fillossera, impostas, tinzas,
chi nos distruint campos e binzas.
Undas chi falant Ìn Campidanu
Trazan tesoros a s'oceanu.
Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene
Domos e binzas torrant a tremene.
E non est semper ch’in iras malas
intrat in cheja Dionis'Iscalas.
Terra si pappat, pro cumpanaticu.
bi sunt sas ratas de su focaticu.
Cuddas banderas numeru trinta
de binu. onu, mudad'hant tinta.
Appenas mortas cussas banderas
non piùs s'osservant imbreagheras.
Amig'a tottus fit su Milesu,
como lu timent, che passant tesu.
Santulussurzu cun Solarussa
non sunt amigos piùs de sa bussa.
Semus sididos in sas funtanas,
pretende s'abba parimus ranas.
Peus su famene chi, forte, sonat
sa janna a tottus e non perdonat.
Avvocadeddos, laureados,
bussacas buidas, ispiantados
in sas campagnas pappana mura,
che crabas lanza in sa cesura.
Cand'est famida s'avvocazia,
cheres chi penset in Beccaria?
Mancu pro sognu, su quisitu
est de cumbincher tant'appetitu.
Poi, abolidu pabillu e lapis
intrat in ballu su rapio rapis.
Mudant sas tintas de su quadru,
s'omin'onestu diventat ladru.
Sos tristos corvos a chie los lassas?
Pienos de tirrias e malas trassas.
Canaglia infame piena de braga,
cherent s'iscettru, cherent sa daga!
Ma non bi torrant a sos antigas
tempos de infamias e de intrigos.
Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu;
ferru est s'ispada, linna est su baculu.
S'intulzu apostulu de su Segnore
si finghet santu, ite impostore!
Sos corvos suos tristos, molestos,
sunt sa discordia de sos onestos.
E gai chi tottus faghimus gherra,
pro pagas dies de vida in terra.
Dae sinistra oltad'a destra,
e semper bides una minestra.
Maccos, famidos, ladros, baccanu
faghimus, nemos halzet sa manu.
Adiosu, Nanni, tenedi conm,
faghe su surdu, ettad'a tontu.
A tantu, l'ides, su mund'est gai:
a sicut erat non torrat mai.
Fa Do7 Fa Fa Do7 Fa
Nanneddu meu, Nanneddu meu
Fa Do7 Sib Do7 Fa
Nanneddu meu, su mund'est gai,
Fa Do7 Fa Fa Do7 Fa
a sicut erat, a sicut erat
Fa Do7 Sib Do7 Fa
a sicut erat non torrat mai.
Fa Do7 Fa Fa Do7 Fa
Semus in tempos de tirannias,
Fa Do7 Sib Do7 Fa
infamidades e carestias.
Como sos populos cascant che cane,
gridende forte: «Cherimus pane ».
Famidos, nois semus pappande
pan'e castanza, terra cun lande.
Terra c'a fangu torrat su poveru
senz’alimentu, senza ricoveru.
B'est sa fillossera, impostas, tinzas,
chi nos distruint campos e binzas.
Undas chi falant Ìn Campidanu
Trazan tesoros a s'oceanu.
Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene
Domos e binzas torrant a tremene.
E non est semper ch’in iras malas
intrat in cheja Dionis'Iscalas.
Terra si pappat, pro cumpanaticu.
bi sunt sas ratas de su focaticu.
Cuddas banderas numeru trinta
de binu. onu, mudad'hant tinta.
Appenas mortas cussas banderas
non piùs s'osservant imbreagheras.
Amig'a tottus fit su Milesu,
como lu timent, che passant tesu.
Santulussurzu cun Solarussa
non sunt amigos piùs de sa bussa.
Semus sididos in sas funtanas,
pretende s'abba parimus ranas.
Peus su famene chi, forte, sonat
sa janna a tottus e non perdonat.
Avvocadeddos, laureados,
bussacas buidas, ispiantados
in sas campagnas pappana mura,
che crabas lanza in sa cesura.
Cand'est famida s'avvocazia,
cheres chi penset in Beccaria?
Mancu pro sognu, su quisitu
est de cumbincher tant'appetitu.
Poi, abolidu pabillu e lapis
intrat in ballu su rapio rapis.
Mudant sas tintas de su quadru,
s'omin'onestu diventat ladru.
Sos tristos corvos a chie los lassas?
Pienos de tirrias e malas trassas.
Canaglia infame piena de braga,
cherent s'iscettru, cherent sa daga!
Ma non bi torrant a sos antigas
tempos de infamias e de intrigos.
Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu;
ferru est s'ispada, linna est su baculu.
S'intulzu apostulu de su Segnore
si finghet santu, ite impostore!
Sos corvos suos tristos, molestos,
sunt sa discordia de sos onestos.
E gai chi tottus faghimus gherra,
pro pagas dies de vida in terra.
Dae sinistra oltad'a destra,
e semper bides una minestra.
Maccos, famidos, ladros, baccanu
faghimus, nemos halzet sa manu.
Adiosu, Nanni, tenedi conm,
faghe su surdu, ettad'a tontu.
A tantu, l'ides, su mund'est gai:
a sicut erat non torrat mai.
Fa#Do#7 Fa# Fa#Do#7 Fa#
Nanneddu meu, Nanneddu meu
Fa#Do#7 Si Do#7 Fa#
Nanneddu meu, su mund'est gai,
Fa#Do#7 Fa# Fa#Do#7 Fa#
a sicut erat, a sicut erat
Fa#Do#7Si Do#7 Fa#
a sicut erat non torrat mai.
Fa#Do#7 Fa# Fa# Do#7Fa#
Semus in tempos de tirannias,
Fa#Do#7Si Do#7 Fa#
infamidades e carestias.
Como sos populos cascant che cane,
gridende forte: «Cherimus pane ».
Famidos, nois semus pappande
pan'e castanza, terra cun lande.
Terra c'a fangu torrat su poveru
senz’alimentu, senza ricoveru.
B'est sa fillossera, impostas, tinzas,
chi nos distruint campos e binzas.
Undas chi falant Ìn Campidanu
Trazan tesoros a s'oceanu.
Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene
Domos e binzas torrant a tremene.
E non est semper ch’in iras malas
intrat in cheja Dionis'Iscalas.
Terra si pappat, pro cumpanaticu.
bi sunt sas ratas de su focaticu.
Cuddas banderas numeru trinta
de binu. onu, mudad'hant tinta.
Appenas mortas cussas banderas
non piùs s'osservant imbreagheras.
Amig'a tottus fit su Milesu,
como lu timent, che passant tesu.
Santulussurzu cun Solarussa
non sunt amigos piùs de sa bussa.
Semus sididos in sas funtanas,
pretende s'abba parimus ranas.
Peus su famene chi, forte, sonat
sa janna a tottus e non perdonat.
Avvocadeddos, laureados,
bussacas buidas, ispiantados
in sas campagnas pappana mura,
che crabas lanza in sa cesura.
Cand'est famida s'avvocazia,
cheres chi penset in Beccaria?
Mancu pro sognu, su quisitu
est de cumbincher tant'appetitu.
Poi, abolidu pabillu e lapis
intrat in ballu su rapio rapis.
Mudant sas tintas de su quadru,
s'omin'onestu diventat ladru.
Sos tristos corvos a chie los lassas?
Pienos de tirrias e malas trassas.
Canaglia infame piena de braga,
cherent s'iscettru, cherent sa daga!
Ma non bi torrant a sos antigas
tempos de infamias e de intrigos.
Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu;
ferru est s'ispada, linna est su baculu.
S'intulzu apostulu de su Segnore
si finghet santu, ite impostore!
Sos corvos suos tristos, molestos,
sunt sa discordia de sos onestos.
E gai chi tottus faghimus gherra,
pro pagas dies de vida in terra.
Dae sinistra oltad'a destra,
e semper bides una minestra.
Maccos, famidos, ladros, baccanu
faghimus, nemos halzet sa manu.
Adiosu, Nanni, tenedi conm,
faghe su surdu, ettad'a tontu.
A tantu, l'ides, su mund'est gai:
a sicut erat non torrat mai.
SolRe7 Sol SolRe7 Sol
Nanneddu meu, Nanneddu meu
SolRe7 Do Re7 Sol
Nanneddu meu, su mund'est gai,
SolRe7 Sol SolRe7 Sol
a sicut erat, a sicut erat
SolRe7 Do Re7 Sol
a sicut erat non torrat mai.
SolRe7 Sol Sol Re7 Sol
Semus in tempos de tirannias,
SolRe7 Do Re7 Sol
infamidades e carestias.
Como sos populos cascant che cane,
gridende forte: «Cherimus pane ».
Famidos, nois semus pappande
pan'e castanza, terra cun lande.
Terra c'a fangu torrat su poveru
senz’alimentu, senza ricoveru.
B'est sa fillossera, impostas, tinzas,
chi nos distruint campos e binzas.
Undas chi falant Ìn Campidanu
Trazan tesoros a s'oceanu.
Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene
Domos e binzas torrant a tremene.
E non est semper ch’in iras malas
intrat in cheja Dionis'Iscalas.
Terra si pappat, pro cumpanaticu.
bi sunt sas ratas de su focaticu.
Cuddas banderas numeru trinta
de binu. onu, mudad'hant tinta.
Appenas mortas cussas banderas
non piùs s'osservant imbreagheras.
Amig'a tottus fit su Milesu,
como lu timent, che passant tesu.
Santulussurzu cun Solarussa
non sunt amigos piùs de sa bussa.
Semus sididos in sas funtanas,
pretende s'abba parimus ranas.
Peus su famene chi, forte, sonat
sa janna a tottus e non perdonat.
Avvocadeddos, laureados,
bussacas buidas, ispiantados
in sas campagnas pappana mura,
che crabas lanza in sa cesura.
Cand'est famida s'avvocazia,
cheres chi penset in Beccaria?
Mancu pro sognu, su quisitu
est de cumbincher tant'appetitu.
Poi, abolidu pabillu e lapis
intrat in ballu su rapio rapis.
Mudant sas tintas de su quadru,
s'omin'onestu diventat ladru.
Sos tristos corvos a chie los lassas?
Pienos de tirrias e malas trassas.
Canaglia infame piena de braga,
cherent s'iscettru, cherent sa daga!
Ma non bi torrant a sos antigas
tempos de infamias e de intrigos.
Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu;
ferru est s'ispada, linna est su baculu.
S'intulzu apostulu de su Segnore
si finghet santu, ite impostore!
Sos corvos suos tristos, molestos,
sunt sa discordia de sos onestos.
E gai chi tottus faghimus gherra,
pro pagas dies de vida in terra.
Dae sinistra oltad'a destra,
e semper bides una minestra.
Maccos, famidos, ladros, baccanu
faghimus, nemos halzet sa manu.
Adiosu, Nanni, tenedi conm,
faghe su surdu, ettad'a tontu.
A tantu, l'ides, su mund'est gai:
a sicut erat non torrat mai.
Sol#Re#7 Sol# Sol#Re#7 Sol#
Nanneddu meu, Nanneddu meu
Sol#Re#7 Do# Re#7 Sol#
Nanneddu meu, su mund'est gai,
Sol#Re#7 Sol# Sol#Re#7 Sol#
a sicut erat, a sicut erat
Sol#Re#7Do# Re#7 Sol#
a sicut erat non torrat mai.
Sol#Re#7 Sol# Sol#Re#7Sol#
Semus in tempos de tirannias,
Sol#Re#7Do# Re#7 Sol#
infamidades e carestias.
Como sos populos cascant che cane,
gridende forte: «Cherimus pane ».
Famidos, nois semus pappande
pan'e castanza, terra cun lande.
Terra c'a fangu torrat su poveru
senz’alimentu, senza ricoveru.
B'est sa fillossera, impostas, tinzas,
chi nos distruint campos e binzas.
Undas chi falant Ìn Campidanu
Trazan tesoros a s'oceanu.
Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene
Domos e binzas torrant a tremene.
E non est semper ch’in iras malas
intrat in cheja Dionis'Iscalas.
Terra si pappat, pro cumpanaticu.
bi sunt sas ratas de su focaticu.
Cuddas banderas numeru trinta
de binu. onu, mudad'hant tinta.
Appenas mortas cussas banderas
non piùs s'osservant imbreagheras.
Amig'a tottus fit su Milesu,
como lu timent, che passant tesu.
Santulussurzu cun Solarussa
non sunt amigos piùs de sa bussa.
Semus sididos in sas funtanas,
pretende s'abba parimus ranas.
Peus su famene chi, forte, sonat
sa janna a tottus e non perdonat.
Avvocadeddos, laureados,
bussacas buidas, ispiantados
in sas campagnas pappana mura,
che crabas lanza in sa cesura.
Cand'est famida s'avvocazia,
cheres chi penset in Beccaria?
Mancu pro sognu, su quisitu
est de cumbincher tant'appetitu.
Poi, abolidu pabillu e lapis
intrat in ballu su rapio rapis.
Mudant sas tintas de su quadru,
s'omin'onestu diventat ladru.
Sos tristos corvos a chie los lassas?
Pienos de tirrias e malas trassas.
Canaglia infame piena de braga,
cherent s'iscettru, cherent sa daga!
Ma non bi torrant a sos antigas
tempos de infamias e de intrigos.
Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu;
ferru est s'ispada, linna est su baculu.
S'intulzu apostulu de su Segnore
si finghet santu, ite impostore!
Sos corvos suos tristos, molestos,
sunt sa discordia de sos onestos.
E gai chi tottus faghimus gherra,
pro pagas dies de vida in terra.
Dae sinistra oltad'a destra,
e semper bides una minestra.
Maccos, famidos, ladros, baccanu
faghimus, nemos halzet sa manu.
Adiosu, Nanni, tenedi conm,
faghe su surdu, ettad'a tontu.
A tantu, l'ides, su mund'est gai:
a sicut erat non torrat mai.
La Mi7 La La Mi7 La
Nanneddu meu, Nanneddu meu
La Mi7 Re Mi7 La
Nanneddu meu, su mund'est gai,
La Mi7 La La Mi7 La
a sicut erat, a sicut erat
La Mi7 Re Mi7 La
a sicut erat non torrat mai.
La Mi7 La La Mi7 La
Semus in tempos de tirannias,
La Mi7 Re Mi7 La
infamidades e carestias.
Como sos populos cascant che cane,
gridende forte: «Cherimus pane ».
Famidos, nois semus pappande
pan'e castanza, terra cun lande.
Terra c'a fangu torrat su poveru
senz’alimentu, senza ricoveru.
B'est sa fillossera, impostas, tinzas,
chi nos distruint campos e binzas.
Undas chi falant Ìn Campidanu
Trazan tesoros a s'oceanu.
Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene
Domos e binzas torrant a tremene.
E non est semper ch’in iras malas
intrat in cheja Dionis'Iscalas.
Terra si pappat, pro cumpanaticu.
bi sunt sas ratas de su focaticu.
Cuddas banderas numeru trinta
de binu. onu, mudad'hant tinta.
Appenas mortas cussas banderas
non piùs s'osservant imbreagheras.
Amig'a tottus fit su Milesu,
como lu timent, che passant tesu.
Santulussurzu cun Solarussa
non sunt amigos piùs de sa bussa.
Semus sididos in sas funtanas,
pretende s'abba parimus ranas.
Peus su famene chi, forte, sonat
sa janna a tottus e non perdonat.
Avvocadeddos, laureados,
bussacas buidas, ispiantados
in sas campagnas pappana mura,
che crabas lanza in sa cesura.
Cand'est famida s'avvocazia,
cheres chi penset in Beccaria?
Mancu pro sognu, su quisitu
est de cumbincher tant'appetitu.
Poi, abolidu pabillu e lapis
intrat in ballu su rapio rapis.
Mudant sas tintas de su quadru,
s'omin'onestu diventat ladru.
Sos tristos corvos a chie los lassas?
Pienos de tirrias e malas trassas.
Canaglia infame piena de braga,
cherent s'iscettru, cherent sa daga!
Ma non bi torrant a sos antigas
tempos de infamias e de intrigos.
Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu;
ferru est s'ispada, linna est su baculu.
S'intulzu apostulu de su Segnore
si finghet santu, ite impostore!
Sos corvos suos tristos, molestos,
sunt sa discordia de sos onestos.
E gai chi tottus faghimus gherra,
pro pagas dies de vida in terra.
Dae sinistra oltad'a destra,
e semper bides una minestra.
Maccos, famidos, ladros, baccanu
faghimus, nemos halzet sa manu.
Adiosu, Nanni, tenedi conm,
faghe su surdu, ettad'a tontu.
A tantu, l'ides, su mund'est gai:
a sicut erat non torrat mai.
SibFa7 Sib SibFa7 Sib
Nanneddu meu, Nanneddu meu
SibFa7 Mib Fa7 Sib
Nanneddu meu, su mund'est gai,
SibFa7 Sib SibFa7 Sib
a sicut erat, a sicut erat
SibFa7 Mib Fa7 Sib
a sicut erat non torrat mai.
SibFa7 Sib Sib Fa7 Sib
Semus in tempos de tirannias,
SibFa7 Mib Fa7 Sib
infamidades e carestias.
Como sos populos cascant che cane,
gridende forte: «Cherimus pane ».
Famidos, nois semus pappande
pan'e castanza, terra cun lande.
Terra c'a fangu torrat su poveru
senz’alimentu, senza ricoveru.
B'est sa fillossera, impostas, tinzas,
chi nos distruint campos e binzas.
Undas chi falant Ìn Campidanu
Trazan tesoros a s'oceanu.
Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene
Domos e binzas torrant a tremene.
E non est semper ch’in iras malas
intrat in cheja Dionis'Iscalas.
Terra si pappat, pro cumpanaticu.
bi sunt sas ratas de su focaticu.
Cuddas banderas numeru trinta
de binu. onu, mudad'hant tinta.
Appenas mortas cussas banderas
non piùs s'osservant imbreagheras.
Amig'a tottus fit su Milesu,
como lu timent, che passant tesu.
Santulussurzu cun Solarussa
non sunt amigos piùs de sa bussa.
Semus sididos in sas funtanas,
pretende s'abba parimus ranas.
Peus su famene chi, forte, sonat
sa janna a tottus e non perdonat.
Avvocadeddos, laureados,
bussacas buidas, ispiantados
in sas campagnas pappana mura,
che crabas lanza in sa cesura.
Cand'est famida s'avvocazia,
cheres chi penset in Beccaria?
Mancu pro sognu, su quisitu
est de cumbincher tant'appetitu.
Poi, abolidu pabillu e lapis
intrat in ballu su rapio rapis.
Mudant sas tintas de su quadru,
s'omin'onestu diventat ladru.
Sos tristos corvos a chie los lassas?
Pienos de tirrias e malas trassas.
Canaglia infame piena de braga,
cherent s'iscettru, cherent sa daga!
Ma non bi torrant a sos antigas
tempos de infamias e de intrigos.
Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu;
ferru est s'ispada, linna est su baculu.
S'intulzu apostulu de su Segnore
si finghet santu, ite impostore!
Sos corvos suos tristos, molestos,
sunt sa discordia de sos onestos.
E gai chi tottus faghimus gherra,
pro pagas dies de vida in terra.
Dae sinistra oltad'a destra,
e semper bides una minestra.
Maccos, famidos, ladros, baccanu
faghimus, nemos halzet sa manu.
Adiosu, Nanni, tenedi conm,
faghe su surdu, ettad'a tontu.
A tantu, l'ides, su mund'est gai:
a sicut erat non torrat mai.
Si Fa#7 Si Si Fa#7 Si
Nanneddu meu, Nanneddu meu
Si Fa#7 Mi Fa#7 Si
Nanneddu meu, su mund'est gai,
Si Fa#7 Si Si Fa#7 Si
a sicut erat, a sicut erat
Si Fa#7Mi Fa#7 Si
a sicut erat non torrat mai.
Si Fa#7 Si Si Fa#7Si
Semus in tempos de tirannias,
Si Fa#7Mi Fa#7 Si
infamidades e carestias.
Como sos populos cascant che cane,
gridende forte: «Cherimus pane ».
Famidos, nois semus pappande
pan'e castanza, terra cun lande.
Terra c'a fangu torrat su poveru
senz’alimentu, senza ricoveru.
B'est sa fillossera, impostas, tinzas,
chi nos distruint campos e binzas.
Undas chi falant Ìn Campidanu
Trazan tesoros a s'oceanu.
Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene
Domos e binzas torrant a tremene.
E non est semper ch’in iras malas
intrat in cheja Dionis'Iscalas.
Terra si pappat, pro cumpanaticu.
bi sunt sas ratas de su focaticu.
Cuddas banderas numeru trinta
de binu. onu, mudad'hant tinta.
Appenas mortas cussas banderas
non piùs s'osservant imbreagheras.
Amig'a tottus fit su Milesu,
como lu timent, che passant tesu.
Santulussurzu cun Solarussa
non sunt amigos piùs de sa bussa.
Semus sididos in sas funtanas,
pretende s'abba parimus ranas.
Peus su famene chi, forte, sonat
sa janna a tottus e non perdonat.
Avvocadeddos, laureados,
bussacas buidas, ispiantados
in sas campagnas pappana mura,
che crabas lanza in sa cesura.
Cand'est famida s'avvocazia,
cheres chi penset in Beccaria?
Mancu pro sognu, su quisitu
est de cumbincher tant'appetitu.
Poi, abolidu pabillu e lapis
intrat in ballu su rapio rapis.
Mudant sas tintas de su quadru,
s'omin'onestu diventat ladru.
Sos tristos corvos a chie los lassas?
Pienos de tirrias e malas trassas.
Canaglia infame piena de braga,
cherent s'iscettru, cherent sa daga!
Ma non bi torrant a sos antigas
tempos de infamias e de intrigos.
Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu;
ferru est s'ispada, linna est su baculu.
S'intulzu apostulu de su Segnore
si finghet santu, ite impostore!
Sos corvos suos tristos, molestos,
sunt sa discordia de sos onestos.
E gai chi tottus faghimus gherra,
pro pagas dies de vida in terra.
Dae sinistra oltad'a destra,
e semper bides una minestra.
Maccos, famidos, ladros, baccanu
faghimus, nemos halzet sa manu.
Adiosu, Nanni, tenedi conm,
faghe su surdu, ettad'a tontu.
A tantu, l'ides, su mund'est gai:
a sicut erat non torrat mai.
Scheda del canto
Autori testo
Autori musica
Lingua
Inserito da
ilDeposito
Disclaimer
I diritti del contenuto sono dei rispettivi autori.Lo staff de ilDeposito.org non condivide necessariamente il contenuto, che viene inserito nell'archivio unicamente per il suo valore storico, artistico o culturale (maggiori informazioni).
Commenti
Per inserire un commento è necessario registrarsi!