Nanneddu Meu

Ti possono interessare anche..

Nanneddu meu, su mund'est gai, a sicut erat non torrat mai. Semus in tempos de tirannias, infamidades e carestias. Como sos populos cascant che cane, gridende forte: «Cherimus pane ». Famidos, nois semus pappande pan'e castanza, terra cun lande. Terra c'a fangu torrat su poveru senz’alimentu, senza ricoveru. B'est sa fillossera, impostas, tinzas, chi nos distruint campos e binzas. Undas chi falant Ìn Campidanu Trazan tesoros a s'oceanu. Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene Domos e binzas torrant a tremene. E non est semper ch’in iras malas intrat in cheja Dionis'Iscalas. Terra si pappat, pro cumpanaticu. bi sunt sas ratas de su focaticu. Cuddas banderas numeru trinta de binu. onu, mudad'hant tinta. Appenas mortas cussas banderas non piùs s'osservant imbreagheras. Amig'a tottus fit su Milesu, como lu timent, che passant tesu. Santulussurzu cun Solarussa non sunt amigos piùs de sa bussa. Semus sididos in sas funtanas, pretende s'abba parimus ranas. Peus su famene chi, forte, sonat sa janna a tottus e non perdonat. Avvocadeddos, laureados, bussacas buidas, ispiantados in sas campagnas pappana mura, che crabas lanza in sa cesura. Cand'est famida s'avvocazia, cheres chi penset in Beccaria? Mancu pro sognu, su quisitu est de cumbincher tant'appetitu. Poi, abolidu pabillu e lapis intrat in ballu su rapio rapis. Mudant sas tintas de su quadru, s'omin'onestu diventat ladru. Sos tristos corvos a chie los lassas? Pienos de tirrias e malas trassas. Canaglia infame piena de braga, cherent s'iscettru, cherent sa daga! Ma non bi torrant a sos antigas tempos de infamias e de intrigos. Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu; ferru est s'ispada, linna est su baculu. S'intulzu apostulu de su Segnore si finghet santu, ite impostore! Sos corvos suos tristos, molestos, sunt sa discordia de sos onestos. E gai chi tottus faghimus gherra, pro pagas dies de vida in terra. Dae sinistra oltad'a destra, e semper bides una minestra. Maccos, famidos, ladros, baccanu faghimus, nemos halzet sa manu. Adiosu, Nanni, tenedi conm, faghe su surdu, ettad'a tontu. A tantu, l'ides, su mund'est gai: a sicut erat non torrat mai.
Do Sol7 Do Do Sol7 Do Nanneddu meu, Nanneddu meu Do Sol7 Fa Sol7 Do Nanneddu meu, su mund'est gai, Do Sol7 Do Do Sol7 Do a sicut erat, a sicut erat Do Sol7Fa Sol7 Do a sicut erat non torrat mai. Do Sol7 Do Do Sol7Do Semus in tempos de tirannias, Do Sol7Fa Sol7 Do infamidades e carestias. Como sos populos cascant che cane, gridende forte: «Cherimus pane ». Famidos, nois semus pappande pan'e castanza, terra cun lande. Terra c'a fangu torrat su poveru senz’alimentu, senza ricoveru. B'est sa fillossera, impostas, tinzas, chi nos distruint campos e binzas. Undas chi falant Ìn Campidanu Trazan tesoros a s'oceanu. Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene Domos e binzas torrant a tremene. E non est semper ch’in iras malas intrat in cheja Dionis'Iscalas. Terra si pappat, pro cumpanaticu. bi sunt sas ratas de su focaticu. Cuddas banderas numeru trinta de binu. onu, mudad'hant tinta. Appenas mortas cussas banderas non piùs s'osservant imbreagheras. Amig'a tottus fit su Milesu, como lu timent, che passant tesu. Santulussurzu cun Solarussa non sunt amigos piùs de sa bussa. Semus sididos in sas funtanas, pretende s'abba parimus ranas. Peus su famene chi, forte, sonat sa janna a tottus e non perdonat. Avvocadeddos, laureados, bussacas buidas, ispiantados in sas campagnas pappana mura, che crabas lanza in sa cesura. Cand'est famida s'avvocazia, cheres chi penset in Beccaria? Mancu pro sognu, su quisitu est de cumbincher tant'appetitu. Poi, abolidu pabillu e lapis intrat in ballu su rapio rapis. Mudant sas tintas de su quadru, s'omin'onestu diventat ladru. Sos tristos corvos a chie los lassas? Pienos de tirrias e malas trassas. Canaglia infame piena de braga, cherent s'iscettru, cherent sa daga! Ma non bi torrant a sos antigas tempos de infamias e de intrigos. Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu; ferru est s'ispada, linna est su baculu. S'intulzu apostulu de su Segnore si finghet santu, ite impostore! Sos corvos suos tristos, molestos, sunt sa discordia de sos onestos. E gai chi tottus faghimus gherra, pro pagas dies de vida in terra. Dae sinistra oltad'a destra, e semper bides una minestra. Maccos, famidos, ladros, baccanu faghimus, nemos halzet sa manu. Adiosu, Nanni, tenedi conm, faghe su surdu, ettad'a tontu. A tantu, l'ides, su mund'est gai: a sicut erat non torrat mai.
Do#Sol#7 Do# Do#Sol#7 Do# Nanneddu meu, Nanneddu meu Do#Sol#7 Fa# Sol#7 Do# Nanneddu meu, su mund'est gai, Do#Sol#7Do# Do#Sol#7 Do# a sicut erat, a sicut erat Do#Sol#7Fa# Sol#7 Do# a sicut erat non torrat mai. Do#Sol#7 Do# Do# Sol#7Do# Semus in tempos de tirannias, Do#Sol#7Fa# Sol#7 Do# infamidades e carestias. Como sos populos cascant che cane, gridende forte: «Cherimus pane ». Famidos, nois semus pappande pan'e castanza, terra cun lande. Terra c'a fangu torrat su poveru senz’alimentu, senza ricoveru. B'est sa fillossera, impostas, tinzas, chi nos distruint campos e binzas. Undas chi falant Ìn Campidanu Trazan tesoros a s'oceanu. Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene Domos e binzas torrant a tremene. E non est semper ch’in iras malas intrat in cheja Dionis'Iscalas. Terra si pappat, pro cumpanaticu. bi sunt sas ratas de su focaticu. Cuddas banderas numeru trinta de binu. onu, mudad'hant tinta. Appenas mortas cussas banderas non piùs s'osservant imbreagheras. Amig'a tottus fit su Milesu, como lu timent, che passant tesu. Santulussurzu cun Solarussa non sunt amigos piùs de sa bussa. Semus sididos in sas funtanas, pretende s'abba parimus ranas. Peus su famene chi, forte, sonat sa janna a tottus e non perdonat. Avvocadeddos, laureados, bussacas buidas, ispiantados in sas campagnas pappana mura, che crabas lanza in sa cesura. Cand'est famida s'avvocazia, cheres chi penset in Beccaria? Mancu pro sognu, su quisitu est de cumbincher tant'appetitu. Poi, abolidu pabillu e lapis intrat in ballu su rapio rapis. Mudant sas tintas de su quadru, s'omin'onestu diventat ladru. Sos tristos corvos a chie los lassas? Pienos de tirrias e malas trassas. Canaglia infame piena de braga, cherent s'iscettru, cherent sa daga! Ma non bi torrant a sos antigas tempos de infamias e de intrigos. Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu; ferru est s'ispada, linna est su baculu. S'intulzu apostulu de su Segnore si finghet santu, ite impostore! Sos corvos suos tristos, molestos, sunt sa discordia de sos onestos. E gai chi tottus faghimus gherra, pro pagas dies de vida in terra. Dae sinistra oltad'a destra, e semper bides una minestra. Maccos, famidos, ladros, baccanu faghimus, nemos halzet sa manu. Adiosu, Nanni, tenedi conm, faghe su surdu, ettad'a tontu. A tantu, l'ides, su mund'est gai: a sicut erat non torrat mai.
Re La7 Re Re La7 Re Nanneddu meu, Nanneddu meu Re La7 Sol La7 Re Nanneddu meu, su mund'est gai, Re La7 Re Re La7 Re a sicut erat, a sicut erat Re La7 Sol La7 Re a sicut erat non torrat mai. Re La7 Re Re La7 Re Semus in tempos de tirannias, Re La7 Sol La7 Re infamidades e carestias. Como sos populos cascant che cane, gridende forte: «Cherimus pane ». Famidos, nois semus pappande pan'e castanza, terra cun lande. Terra c'a fangu torrat su poveru senz’alimentu, senza ricoveru. B'est sa fillossera, impostas, tinzas, chi nos distruint campos e binzas. Undas chi falant Ìn Campidanu Trazan tesoros a s'oceanu. Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene Domos e binzas torrant a tremene. E non est semper ch’in iras malas intrat in cheja Dionis'Iscalas. Terra si pappat, pro cumpanaticu. bi sunt sas ratas de su focaticu. Cuddas banderas numeru trinta de binu. onu, mudad'hant tinta. Appenas mortas cussas banderas non piùs s'osservant imbreagheras. Amig'a tottus fit su Milesu, como lu timent, che passant tesu. Santulussurzu cun Solarussa non sunt amigos piùs de sa bussa. Semus sididos in sas funtanas, pretende s'abba parimus ranas. Peus su famene chi, forte, sonat sa janna a tottus e non perdonat. Avvocadeddos, laureados, bussacas buidas, ispiantados in sas campagnas pappana mura, che crabas lanza in sa cesura. Cand'est famida s'avvocazia, cheres chi penset in Beccaria? Mancu pro sognu, su quisitu est de cumbincher tant'appetitu. Poi, abolidu pabillu e lapis intrat in ballu su rapio rapis. Mudant sas tintas de su quadru, s'omin'onestu diventat ladru. Sos tristos corvos a chie los lassas? Pienos de tirrias e malas trassas. Canaglia infame piena de braga, cherent s'iscettru, cherent sa daga! Ma non bi torrant a sos antigas tempos de infamias e de intrigos. Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu; ferru est s'ispada, linna est su baculu. S'intulzu apostulu de su Segnore si finghet santu, ite impostore! Sos corvos suos tristos, molestos, sunt sa discordia de sos onestos. E gai chi tottus faghimus gherra, pro pagas dies de vida in terra. Dae sinistra oltad'a destra, e semper bides una minestra. Maccos, famidos, ladros, baccanu faghimus, nemos halzet sa manu. Adiosu, Nanni, tenedi conm, faghe su surdu, ettad'a tontu. A tantu, l'ides, su mund'est gai: a sicut erat non torrat mai.
Re#Sib7 Re# Re#Sib7 Re# Nanneddu meu, Nanneddu meu Re#Sib7 Sol# Sib7 Re# Nanneddu meu, su mund'est gai, Re#Sib7 Re# Re#Sib7 Re# a sicut erat, a sicut erat Re#Sib7Sol# Sib7 Re# a sicut erat non torrat mai. Re#Sib7 Re# Re# Sib7Re# Semus in tempos de tirannias, Re#Sib7Sol# Sib7 Re# infamidades e carestias. Como sos populos cascant che cane, gridende forte: «Cherimus pane ». Famidos, nois semus pappande pan'e castanza, terra cun lande. Terra c'a fangu torrat su poveru senz’alimentu, senza ricoveru. B'est sa fillossera, impostas, tinzas, chi nos distruint campos e binzas. Undas chi falant Ìn Campidanu Trazan tesoros a s'oceanu. Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene Domos e binzas torrant a tremene. E non est semper ch’in iras malas intrat in cheja Dionis'Iscalas. Terra si pappat, pro cumpanaticu. bi sunt sas ratas de su focaticu. Cuddas banderas numeru trinta de binu. onu, mudad'hant tinta. Appenas mortas cussas banderas non piùs s'osservant imbreagheras. Amig'a tottus fit su Milesu, como lu timent, che passant tesu. Santulussurzu cun Solarussa non sunt amigos piùs de sa bussa. Semus sididos in sas funtanas, pretende s'abba parimus ranas. Peus su famene chi, forte, sonat sa janna a tottus e non perdonat. Avvocadeddos, laureados, bussacas buidas, ispiantados in sas campagnas pappana mura, che crabas lanza in sa cesura. Cand'est famida s'avvocazia, cheres chi penset in Beccaria? Mancu pro sognu, su quisitu est de cumbincher tant'appetitu. Poi, abolidu pabillu e lapis intrat in ballu su rapio rapis. Mudant sas tintas de su quadru, s'omin'onestu diventat ladru. Sos tristos corvos a chie los lassas? Pienos de tirrias e malas trassas. Canaglia infame piena de braga, cherent s'iscettru, cherent sa daga! Ma non bi torrant a sos antigas tempos de infamias e de intrigos. Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu; ferru est s'ispada, linna est su baculu. S'intulzu apostulu de su Segnore si finghet santu, ite impostore! Sos corvos suos tristos, molestos, sunt sa discordia de sos onestos. E gai chi tottus faghimus gherra, pro pagas dies de vida in terra. Dae sinistra oltad'a destra, e semper bides una minestra. Maccos, famidos, ladros, baccanu faghimus, nemos halzet sa manu. Adiosu, Nanni, tenedi conm, faghe su surdu, ettad'a tontu. A tantu, l'ides, su mund'est gai: a sicut erat non torrat mai.
Mi Si7 Mi Mi Si7 Mi Nanneddu meu, Nanneddu meu Mi Si7 La Si7 Mi Nanneddu meu, su mund'est gai, Mi Si7 Mi Mi Si7 Mi a sicut erat, a sicut erat Mi Si7 La Si7 Mi a sicut erat non torrat mai. Mi Si7 Mi Mi Si7 Mi Semus in tempos de tirannias, Mi Si7 La Si7 Mi infamidades e carestias. Como sos populos cascant che cane, gridende forte: «Cherimus pane ». Famidos, nois semus pappande pan'e castanza, terra cun lande. Terra c'a fangu torrat su poveru senz’alimentu, senza ricoveru. B'est sa fillossera, impostas, tinzas, chi nos distruint campos e binzas. Undas chi falant Ìn Campidanu Trazan tesoros a s'oceanu. Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene Domos e binzas torrant a tremene. E non est semper ch’in iras malas intrat in cheja Dionis'Iscalas. Terra si pappat, pro cumpanaticu. bi sunt sas ratas de su focaticu. Cuddas banderas numeru trinta de binu. onu, mudad'hant tinta. Appenas mortas cussas banderas non piùs s'osservant imbreagheras. Amig'a tottus fit su Milesu, como lu timent, che passant tesu. Santulussurzu cun Solarussa non sunt amigos piùs de sa bussa. Semus sididos in sas funtanas, pretende s'abba parimus ranas. Peus su famene chi, forte, sonat sa janna a tottus e non perdonat. Avvocadeddos, laureados, bussacas buidas, ispiantados in sas campagnas pappana mura, che crabas lanza in sa cesura. Cand'est famida s'avvocazia, cheres chi penset in Beccaria? Mancu pro sognu, su quisitu est de cumbincher tant'appetitu. Poi, abolidu pabillu e lapis intrat in ballu su rapio rapis. Mudant sas tintas de su quadru, s'omin'onestu diventat ladru. Sos tristos corvos a chie los lassas? Pienos de tirrias e malas trassas. Canaglia infame piena de braga, cherent s'iscettru, cherent sa daga! Ma non bi torrant a sos antigas tempos de infamias e de intrigos. Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu; ferru est s'ispada, linna est su baculu. S'intulzu apostulu de su Segnore si finghet santu, ite impostore! Sos corvos suos tristos, molestos, sunt sa discordia de sos onestos. E gai chi tottus faghimus gherra, pro pagas dies de vida in terra. Dae sinistra oltad'a destra, e semper bides una minestra. Maccos, famidos, ladros, baccanu faghimus, nemos halzet sa manu. Adiosu, Nanni, tenedi conm, faghe su surdu, ettad'a tontu. A tantu, l'ides, su mund'est gai: a sicut erat non torrat mai.
Fa Do7 Fa Fa Do7 Fa Nanneddu meu, Nanneddu meu Fa Do7 Sib Do7 Fa Nanneddu meu, su mund'est gai, Fa Do7 Fa Fa Do7 Fa a sicut erat, a sicut erat Fa Do7 Sib Do7 Fa a sicut erat non torrat mai. Fa Do7 Fa Fa Do7 Fa Semus in tempos de tirannias, Fa Do7 Sib Do7 Fa infamidades e carestias. Como sos populos cascant che cane, gridende forte: «Cherimus pane ». Famidos, nois semus pappande pan'e castanza, terra cun lande. Terra c'a fangu torrat su poveru senz’alimentu, senza ricoveru. B'est sa fillossera, impostas, tinzas, chi nos distruint campos e binzas. Undas chi falant Ìn Campidanu Trazan tesoros a s'oceanu. Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene Domos e binzas torrant a tremene. E non est semper ch’in iras malas intrat in cheja Dionis'Iscalas. Terra si pappat, pro cumpanaticu. bi sunt sas ratas de su focaticu. Cuddas banderas numeru trinta de binu. onu, mudad'hant tinta. Appenas mortas cussas banderas non piùs s'osservant imbreagheras. Amig'a tottus fit su Milesu, como lu timent, che passant tesu. Santulussurzu cun Solarussa non sunt amigos piùs de sa bussa. Semus sididos in sas funtanas, pretende s'abba parimus ranas. Peus su famene chi, forte, sonat sa janna a tottus e non perdonat. Avvocadeddos, laureados, bussacas buidas, ispiantados in sas campagnas pappana mura, che crabas lanza in sa cesura. Cand'est famida s'avvocazia, cheres chi penset in Beccaria? Mancu pro sognu, su quisitu est de cumbincher tant'appetitu. Poi, abolidu pabillu e lapis intrat in ballu su rapio rapis. Mudant sas tintas de su quadru, s'omin'onestu diventat ladru. Sos tristos corvos a chie los lassas? Pienos de tirrias e malas trassas. Canaglia infame piena de braga, cherent s'iscettru, cherent sa daga! Ma non bi torrant a sos antigas tempos de infamias e de intrigos. Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu; ferru est s'ispada, linna est su baculu. S'intulzu apostulu de su Segnore si finghet santu, ite impostore! Sos corvos suos tristos, molestos, sunt sa discordia de sos onestos. E gai chi tottus faghimus gherra, pro pagas dies de vida in terra. Dae sinistra oltad'a destra, e semper bides una minestra. Maccos, famidos, ladros, baccanu faghimus, nemos halzet sa manu. Adiosu, Nanni, tenedi conm, faghe su surdu, ettad'a tontu. A tantu, l'ides, su mund'est gai: a sicut erat non torrat mai.
Fa#Do#7 Fa# Fa#Do#7 Fa# Nanneddu meu, Nanneddu meu Fa#Do#7 Si Do#7 Fa# Nanneddu meu, su mund'est gai, Fa#Do#7 Fa# Fa#Do#7 Fa# a sicut erat, a sicut erat Fa#Do#7Si Do#7 Fa# a sicut erat non torrat mai. Fa#Do#7 Fa# Fa# Do#7Fa# Semus in tempos de tirannias, Fa#Do#7Si Do#7 Fa# infamidades e carestias. Como sos populos cascant che cane, gridende forte: «Cherimus pane ». Famidos, nois semus pappande pan'e castanza, terra cun lande. Terra c'a fangu torrat su poveru senz’alimentu, senza ricoveru. B'est sa fillossera, impostas, tinzas, chi nos distruint campos e binzas. Undas chi falant Ìn Campidanu Trazan tesoros a s'oceanu. Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene Domos e binzas torrant a tremene. E non est semper ch’in iras malas intrat in cheja Dionis'Iscalas. Terra si pappat, pro cumpanaticu. bi sunt sas ratas de su focaticu. Cuddas banderas numeru trinta de binu. onu, mudad'hant tinta. Appenas mortas cussas banderas non piùs s'osservant imbreagheras. Amig'a tottus fit su Milesu, como lu timent, che passant tesu. Santulussurzu cun Solarussa non sunt amigos piùs de sa bussa. Semus sididos in sas funtanas, pretende s'abba parimus ranas. Peus su famene chi, forte, sonat sa janna a tottus e non perdonat. Avvocadeddos, laureados, bussacas buidas, ispiantados in sas campagnas pappana mura, che crabas lanza in sa cesura. Cand'est famida s'avvocazia, cheres chi penset in Beccaria? Mancu pro sognu, su quisitu est de cumbincher tant'appetitu. Poi, abolidu pabillu e lapis intrat in ballu su rapio rapis. Mudant sas tintas de su quadru, s'omin'onestu diventat ladru. Sos tristos corvos a chie los lassas? Pienos de tirrias e malas trassas. Canaglia infame piena de braga, cherent s'iscettru, cherent sa daga! Ma non bi torrant a sos antigas tempos de infamias e de intrigos. Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu; ferru est s'ispada, linna est su baculu. S'intulzu apostulu de su Segnore si finghet santu, ite impostore! Sos corvos suos tristos, molestos, sunt sa discordia de sos onestos. E gai chi tottus faghimus gherra, pro pagas dies de vida in terra. Dae sinistra oltad'a destra, e semper bides una minestra. Maccos, famidos, ladros, baccanu faghimus, nemos halzet sa manu. Adiosu, Nanni, tenedi conm, faghe su surdu, ettad'a tontu. A tantu, l'ides, su mund'est gai: a sicut erat non torrat mai.
SolRe7 Sol SolRe7 Sol Nanneddu meu, Nanneddu meu SolRe7 Do Re7 Sol Nanneddu meu, su mund'est gai, SolRe7 Sol SolRe7 Sol a sicut erat, a sicut erat SolRe7 Do Re7 Sol a sicut erat non torrat mai. SolRe7 Sol Sol Re7 Sol Semus in tempos de tirannias, SolRe7 Do Re7 Sol infamidades e carestias. Como sos populos cascant che cane, gridende forte: «Cherimus pane ». Famidos, nois semus pappande pan'e castanza, terra cun lande. Terra c'a fangu torrat su poveru senz’alimentu, senza ricoveru. B'est sa fillossera, impostas, tinzas, chi nos distruint campos e binzas. Undas chi falant Ìn Campidanu Trazan tesoros a s'oceanu. Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene Domos e binzas torrant a tremene. E non est semper ch’in iras malas intrat in cheja Dionis'Iscalas. Terra si pappat, pro cumpanaticu. bi sunt sas ratas de su focaticu. Cuddas banderas numeru trinta de binu. onu, mudad'hant tinta. Appenas mortas cussas banderas non piùs s'osservant imbreagheras. Amig'a tottus fit su Milesu, como lu timent, che passant tesu. Santulussurzu cun Solarussa non sunt amigos piùs de sa bussa. Semus sididos in sas funtanas, pretende s'abba parimus ranas. Peus su famene chi, forte, sonat sa janna a tottus e non perdonat. Avvocadeddos, laureados, bussacas buidas, ispiantados in sas campagnas pappana mura, che crabas lanza in sa cesura. Cand'est famida s'avvocazia, cheres chi penset in Beccaria? Mancu pro sognu, su quisitu est de cumbincher tant'appetitu. Poi, abolidu pabillu e lapis intrat in ballu su rapio rapis. Mudant sas tintas de su quadru, s'omin'onestu diventat ladru. Sos tristos corvos a chie los lassas? Pienos de tirrias e malas trassas. Canaglia infame piena de braga, cherent s'iscettru, cherent sa daga! Ma non bi torrant a sos antigas tempos de infamias e de intrigos. Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu; ferru est s'ispada, linna est su baculu. S'intulzu apostulu de su Segnore si finghet santu, ite impostore! Sos corvos suos tristos, molestos, sunt sa discordia de sos onestos. E gai chi tottus faghimus gherra, pro pagas dies de vida in terra. Dae sinistra oltad'a destra, e semper bides una minestra. Maccos, famidos, ladros, baccanu faghimus, nemos halzet sa manu. Adiosu, Nanni, tenedi conm, faghe su surdu, ettad'a tontu. A tantu, l'ides, su mund'est gai: a sicut erat non torrat mai.
Sol#Re#7 Sol# Sol#Re#7 Sol# Nanneddu meu, Nanneddu meu Sol#Re#7 Do# Re#7 Sol# Nanneddu meu, su mund'est gai, Sol#Re#7 Sol# Sol#Re#7 Sol# a sicut erat, a sicut erat Sol#Re#7Do# Re#7 Sol# a sicut erat non torrat mai. Sol#Re#7 Sol# Sol#Re#7Sol# Semus in tempos de tirannias, Sol#Re#7Do# Re#7 Sol# infamidades e carestias. Como sos populos cascant che cane, gridende forte: «Cherimus pane ». Famidos, nois semus pappande pan'e castanza, terra cun lande. Terra c'a fangu torrat su poveru senz’alimentu, senza ricoveru. B'est sa fillossera, impostas, tinzas, chi nos distruint campos e binzas. Undas chi falant Ìn Campidanu Trazan tesoros a s'oceanu. Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene Domos e binzas torrant a tremene. E non est semper ch’in iras malas intrat in cheja Dionis'Iscalas. Terra si pappat, pro cumpanaticu. bi sunt sas ratas de su focaticu. Cuddas banderas numeru trinta de binu. onu, mudad'hant tinta. Appenas mortas cussas banderas non piùs s'osservant imbreagheras. Amig'a tottus fit su Milesu, como lu timent, che passant tesu. Santulussurzu cun Solarussa non sunt amigos piùs de sa bussa. Semus sididos in sas funtanas, pretende s'abba parimus ranas. Peus su famene chi, forte, sonat sa janna a tottus e non perdonat. Avvocadeddos, laureados, bussacas buidas, ispiantados in sas campagnas pappana mura, che crabas lanza in sa cesura. Cand'est famida s'avvocazia, cheres chi penset in Beccaria? Mancu pro sognu, su quisitu est de cumbincher tant'appetitu. Poi, abolidu pabillu e lapis intrat in ballu su rapio rapis. Mudant sas tintas de su quadru, s'omin'onestu diventat ladru. Sos tristos corvos a chie los lassas? Pienos de tirrias e malas trassas. Canaglia infame piena de braga, cherent s'iscettru, cherent sa daga! Ma non bi torrant a sos antigas tempos de infamias e de intrigos. Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu; ferru est s'ispada, linna est su baculu. S'intulzu apostulu de su Segnore si finghet santu, ite impostore! Sos corvos suos tristos, molestos, sunt sa discordia de sos onestos. E gai chi tottus faghimus gherra, pro pagas dies de vida in terra. Dae sinistra oltad'a destra, e semper bides una minestra. Maccos, famidos, ladros, baccanu faghimus, nemos halzet sa manu. Adiosu, Nanni, tenedi conm, faghe su surdu, ettad'a tontu. A tantu, l'ides, su mund'est gai: a sicut erat non torrat mai.
La Mi7 La La Mi7 La Nanneddu meu, Nanneddu meu La Mi7 Re Mi7 La Nanneddu meu, su mund'est gai, La Mi7 La La Mi7 La a sicut erat, a sicut erat La Mi7 Re Mi7 La a sicut erat non torrat mai. La Mi7 La La Mi7 La Semus in tempos de tirannias, La Mi7 Re Mi7 La infamidades e carestias. Como sos populos cascant che cane, gridende forte: «Cherimus pane ». Famidos, nois semus pappande pan'e castanza, terra cun lande. Terra c'a fangu torrat su poveru senz’alimentu, senza ricoveru. B'est sa fillossera, impostas, tinzas, chi nos distruint campos e binzas. Undas chi falant Ìn Campidanu Trazan tesoros a s'oceanu. Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene Domos e binzas torrant a tremene. E non est semper ch’in iras malas intrat in cheja Dionis'Iscalas. Terra si pappat, pro cumpanaticu. bi sunt sas ratas de su focaticu. Cuddas banderas numeru trinta de binu. onu, mudad'hant tinta. Appenas mortas cussas banderas non piùs s'osservant imbreagheras. Amig'a tottus fit su Milesu, como lu timent, che passant tesu. Santulussurzu cun Solarussa non sunt amigos piùs de sa bussa. Semus sididos in sas funtanas, pretende s'abba parimus ranas. Peus su famene chi, forte, sonat sa janna a tottus e non perdonat. Avvocadeddos, laureados, bussacas buidas, ispiantados in sas campagnas pappana mura, che crabas lanza in sa cesura. Cand'est famida s'avvocazia, cheres chi penset in Beccaria? Mancu pro sognu, su quisitu est de cumbincher tant'appetitu. Poi, abolidu pabillu e lapis intrat in ballu su rapio rapis. Mudant sas tintas de su quadru, s'omin'onestu diventat ladru. Sos tristos corvos a chie los lassas? Pienos de tirrias e malas trassas. Canaglia infame piena de braga, cherent s'iscettru, cherent sa daga! Ma non bi torrant a sos antigas tempos de infamias e de intrigos. Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu; ferru est s'ispada, linna est su baculu. S'intulzu apostulu de su Segnore si finghet santu, ite impostore! Sos corvos suos tristos, molestos, sunt sa discordia de sos onestos. E gai chi tottus faghimus gherra, pro pagas dies de vida in terra. Dae sinistra oltad'a destra, e semper bides una minestra. Maccos, famidos, ladros, baccanu faghimus, nemos halzet sa manu. Adiosu, Nanni, tenedi conm, faghe su surdu, ettad'a tontu. A tantu, l'ides, su mund'est gai: a sicut erat non torrat mai.
SibFa7 Sib SibFa7 Sib Nanneddu meu, Nanneddu meu SibFa7 Mib Fa7 Sib Nanneddu meu, su mund'est gai, SibFa7 Sib SibFa7 Sib a sicut erat, a sicut erat SibFa7 Mib Fa7 Sib a sicut erat non torrat mai. SibFa7 Sib Sib Fa7 Sib Semus in tempos de tirannias, SibFa7 Mib Fa7 Sib infamidades e carestias. Como sos populos cascant che cane, gridende forte: «Cherimus pane ». Famidos, nois semus pappande pan'e castanza, terra cun lande. Terra c'a fangu torrat su poveru senz’alimentu, senza ricoveru. B'est sa fillossera, impostas, tinzas, chi nos distruint campos e binzas. Undas chi falant Ìn Campidanu Trazan tesoros a s'oceanu. Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene Domos e binzas torrant a tremene. E non est semper ch’in iras malas intrat in cheja Dionis'Iscalas. Terra si pappat, pro cumpanaticu. bi sunt sas ratas de su focaticu. Cuddas banderas numeru trinta de binu. onu, mudad'hant tinta. Appenas mortas cussas banderas non piùs s'osservant imbreagheras. Amig'a tottus fit su Milesu, como lu timent, che passant tesu. Santulussurzu cun Solarussa non sunt amigos piùs de sa bussa. Semus sididos in sas funtanas, pretende s'abba parimus ranas. Peus su famene chi, forte, sonat sa janna a tottus e non perdonat. Avvocadeddos, laureados, bussacas buidas, ispiantados in sas campagnas pappana mura, che crabas lanza in sa cesura. Cand'est famida s'avvocazia, cheres chi penset in Beccaria? Mancu pro sognu, su quisitu est de cumbincher tant'appetitu. Poi, abolidu pabillu e lapis intrat in ballu su rapio rapis. Mudant sas tintas de su quadru, s'omin'onestu diventat ladru. Sos tristos corvos a chie los lassas? Pienos de tirrias e malas trassas. Canaglia infame piena de braga, cherent s'iscettru, cherent sa daga! Ma non bi torrant a sos antigas tempos de infamias e de intrigos. Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu; ferru est s'ispada, linna est su baculu. S'intulzu apostulu de su Segnore si finghet santu, ite impostore! Sos corvos suos tristos, molestos, sunt sa discordia de sos onestos. E gai chi tottus faghimus gherra, pro pagas dies de vida in terra. Dae sinistra oltad'a destra, e semper bides una minestra. Maccos, famidos, ladros, baccanu faghimus, nemos halzet sa manu. Adiosu, Nanni, tenedi conm, faghe su surdu, ettad'a tontu. A tantu, l'ides, su mund'est gai: a sicut erat non torrat mai.
Si Fa#7 Si Si Fa#7 Si Nanneddu meu, Nanneddu meu Si Fa#7 Mi Fa#7 Si Nanneddu meu, su mund'est gai, Si Fa#7 Si Si Fa#7 Si a sicut erat, a sicut erat Si Fa#7Mi Fa#7 Si a sicut erat non torrat mai. Si Fa#7 Si Si Fa#7Si Semus in tempos de tirannias, Si Fa#7Mi Fa#7 Si infamidades e carestias. Como sos populos cascant che cane, gridende forte: «Cherimus pane ». Famidos, nois semus pappande pan'e castanza, terra cun lande. Terra c'a fangu torrat su poveru senz’alimentu, senza ricoveru. B'est sa fillossera, impostas, tinzas, chi nos distruint campos e binzas. Undas chi falant Ìn Campidanu Trazan tesoros a s'oceanu. Cixerr'in Uda, Sumasu, Assemene Domos e binzas torrant a tremene. E non est semper ch’in iras malas intrat in cheja Dionis'Iscalas. Terra si pappat, pro cumpanaticu. bi sunt sas ratas de su focaticu. Cuddas banderas numeru trinta de binu. onu, mudad'hant tinta. Appenas mortas cussas banderas non piùs s'osservant imbreagheras. Amig'a tottus fit su Milesu, como lu timent, che passant tesu. Santulussurzu cun Solarussa non sunt amigos piùs de sa bussa. Semus sididos in sas funtanas, pretende s'abba parimus ranas. Peus su famene chi, forte, sonat sa janna a tottus e non perdonat. Avvocadeddos, laureados, bussacas buidas, ispiantados in sas campagnas pappana mura, che crabas lanza in sa cesura. Cand'est famida s'avvocazia, cheres chi penset in Beccaria? Mancu pro sognu, su quisitu est de cumbincher tant'appetitu. Poi, abolidu pabillu e lapis intrat in ballu su rapio rapis. Mudant sas tintas de su quadru, s'omin'onestu diventat ladru. Sos tristos corvos a chie los lassas? Pienos de tirrias e malas trassas. Canaglia infame piena de braga, cherent s'iscettru, cherent sa daga! Ma non bi torrant a sos antigas tempos de infamias e de intrigos. Pretant a Roma, mannu est s'ostaculu; ferru est s'ispada, linna est su baculu. S'intulzu apostulu de su Segnore si finghet santu, ite impostore! Sos corvos suos tristos, molestos, sunt sa discordia de sos onestos. E gai chi tottus faghimus gherra, pro pagas dies de vida in terra. Dae sinistra oltad'a destra, e semper bides una minestra. Maccos, famidos, ladros, baccanu faghimus, nemos halzet sa manu. Adiosu, Nanni, tenedi conm, faghe su surdu, ettad'a tontu. A tantu, l'ides, su mund'est gai: a sicut erat non torrat mai.
Scheda del canto
Autori testo
Autori musica
Lingua
Inserito da
ilDeposito

Disclaimer

I diritti del contenuto sono dei rispettivi autori.
Lo staff de ilDeposito.org non condivide necessariamente il contenuto, che viene inserito nell'archivio unicamente per il suo valore storico, artistico o culturale (maggiori informazioni).
Commenti
Per inserire un commento è necessario registrarsi!